Anasayfa
Meslek
Mesaj Sayısı
Karizma
Kayıt tarihi
tarafından Hayat soluksuz bırakıyor beni
Her dakikasında
Düğümlenmiş boğazımdan yutkunmak bile işkence
Artık daha kısa nefesler almaya başladım
Uzunca boşlukta dalmalar
Öyle rahatsız ediyor ki kalbim beni
Her noktamda hissediyorum
Kanımın pompalanışını
Sanki boşluktayım
Her şey dengesiz etrafımda
Her şey bulanık
Şimdi daha da karanlıktayım
Nefes aldığımı bile hatırlamıyorum
Vücudum tüm melodisini yitirmiş gibi
Kalbim bile isteksiz
Keyfince vuruyor göğsüme
Düşünmeye çalıştığım tek şey
Sen
Sonra ellerimin ısındığını hissediyorum
Sanki kalbim ritim tutmaya başlamış gibi
Kirpiklerimden ışık damlaları akıyor.
Parmaklık arasından bakan mahkumlar gibi
Kirpiklerimin arasından bakıyorum
Ellerim daha da ısınıyor
Kalbim şimdi "ben burdayım" der gibi
Çarpıyor göğsümde
Önce o tebessümü görüyorum
Bu muydu ellerimi ısıtan?
Yoksa ellerimi sımsıkı tuttuğu
Elleri miydi?
Sıcaklığın tam kalbi
Mücevher gibi parlayan gözlerdi.
İşte buydu beni ısıtan
Sonra yukarı çeviriyorum gözlerimi
Beyaz bir ışık...
Ama soğuk.
Neden bırakıp gideyim ki
Bu sıcacık gözleri diyorum
Ama artık beni ısıtan gözleri
Karabulutlar sarmış
Yağmur damlası gibi akıyor avucuma gözyaşları
Sonra her şey susuyor
Tüm melodi
Yerini derinden gelen gök gürültülerine bırakıyor
Kalbim bile çalmıyor artık davulunu
Ardından ona bakıyorum yukardan
Elime sarılmış gök gürültüleriyle ağlıyor
Ama hiçbir şey hissedemiyorum
Ne sıcaklık
Ne de gözlerindeki nemi
Gitgide uzaklaşıyorum ondan
"Bırakma beni" diye haykırıyor
"Asla" diyorum ama duymuyor ki...
Sonra tümüyle görüyorum kendimi
Üstümde bembeyaz bir çarşaf
Hiç hareketsiz öylece uzanıyorum oracıkta
Anlaşılmaz sesler uğultulu haykırışlar duyuyorum
Ve birden her şey değişiyor
Artık deliler gibi atıyor kalbim
Tün vücudum yağmurundan ıslanmış gibi
Etraf zifiri karanlık
Sonra doğrulup sana bakıyorum
Görebildiğim tek şey
Karanlık odamdaki yalnızlığım
Ve Sensiz bir gece daha
Belki de benim için son gece
Senden tek dileğim;
Son yalnızlığıma giderken
Beni gözlerinle ısıtıp
Uğurlaman...
Her dakikasında
Düğümlenmiş boğazımdan yutkunmak bile işkence
Artık daha kısa nefesler almaya başladım
Uzunca boşlukta dalmalar
Öyle rahatsız ediyor ki kalbim beni
Her noktamda hissediyorum
Kanımın pompalanışını
Sanki boşluktayım
Her şey dengesiz etrafımda
Her şey bulanık
Şimdi daha da karanlıktayım
Nefes aldığımı bile hatırlamıyorum
Vücudum tüm melodisini yitirmiş gibi
Kalbim bile isteksiz
Keyfince vuruyor göğsüme
Düşünmeye çalıştığım tek şey
Sen
Sonra ellerimin ısındığını hissediyorum
Sanki kalbim ritim tutmaya başlamış gibi
Kirpiklerimden ışık damlaları akıyor.
Parmaklık arasından bakan mahkumlar gibi
Kirpiklerimin arasından bakıyorum
Ellerim daha da ısınıyor
Kalbim şimdi "ben burdayım" der gibi
Çarpıyor göğsümde
Önce o tebessümü görüyorum
Bu muydu ellerimi ısıtan?
Yoksa ellerimi sımsıkı tuttuğu
Elleri miydi?
Sıcaklığın tam kalbi
Mücevher gibi parlayan gözlerdi.
İşte buydu beni ısıtan
Sonra yukarı çeviriyorum gözlerimi
Beyaz bir ışık...
Ama soğuk.
Neden bırakıp gideyim ki
Bu sıcacık gözleri diyorum
Ama artık beni ısıtan gözleri
Karabulutlar sarmış
Yağmur damlası gibi akıyor avucuma gözyaşları
Sonra her şey susuyor
Tüm melodi
Yerini derinden gelen gök gürültülerine bırakıyor
Kalbim bile çalmıyor artık davulunu
Ardından ona bakıyorum yukardan
Elime sarılmış
gök gürültüleriyle ağlıyorAma hiçbir şey hissedemiyorum
Ne sıcaklık
Ne de gözlerindeki nemi
Gitgide uzaklaşıyorum ondan
"Bırakma beni" diye haykırıyor
"Asla" diyorum
ama duymuyor ki...Sonra tümüyle görüyorum kendimi
Üstümde bembeyaz bir çarşaf
Hiç hareketsiz
öylece uzanıyorum oracıktaAnlaşılmaz sesler
uğultulu haykırışlar duyuyorumVe birden her şey değişiyor
Artık deliler gibi atıyor kalbim
Tün vücudum yağmurundan ıslanmış gibi
Etraf zifiri karanlık
Sonra doğrulup sana bakıyorum
Görebildiğim tek şey
Karanlık odamdaki yalnızlığım
Ve Sensiz bir gece daha
Belki de benim için son gece
Senden tek dileğim;
Son yalnızlığıma giderken
Beni gözlerinle ısıtıp
Uğurlaman...
